Hustisya at Kahirapan

     Sa esensya ng katuwiran, isang kabagsikan ng galing at talino ang baluktutin ang tama at itama ang baluktot.  Sa maruming politika, karaniwan nang kalakaran ng mga limatik sa senado at kongreso na "plantsahin ang gusot sa pamamagitan ng palusot."  Hanggang may paraan para mapagtakpan ang mga kasalanan, hangga't may magagawa para bilugin at bulagin ang batas, patuloy nilang igigilgil at ipagpipilitan ang kanilang interes.  Wika nga ng isang henyong lasenggo "Laws are made to protect those who made the law."

     Sa usapin ng hustisya sosyal sa ating bayan; salapi/kuwarta ang madalas na "palusot" sa anumang pinasok ng "gusot."  Ang makupad na paggulong ng hustisya ay namamani-obra sa kapal ng kuwartang naipantatapal sa mukha ng katarungan.  Usad-pagong ang mga desisyon sa ating korte.  Napakabagal ang pagkakamit sa hinihinging hustisya.  At kung minsan, kumikiling ang batas sa kung sino ang may "malalim na bulsa" at handang mamudmod ng salapi sa bunganga ng mga masisiba at salanggapang sa ating hudikatura.

     Kung sabagay,  matagal nang dumaranas ng inhustisya ang ating bayan.  Ang malawak na kagutumang nararanasan at paglaki ng bilang ng mga mahihirap ay ilan lamang sa maraming katotohanang nagdudumilat sa ating bansa.

     Ayon sa Asia Forbes, pagsipi sa isang pag-aaral ng IBON Foundation, ngayong taong ito, ang 20.4 na bilyong dolyares na pinagsamang kita ng 20 sa pinakamayayamang negosyante sa ating bansa (kabilang sina Lucio Tan at tiyuhin ng presidente na si Danding Cojuangco) ay katumbas nang kita ng halos 12 milyong pamilyang Pilipino.

     Nakapanlulumo ang napakalaking agwat ng mahihirap sa mayayaman.  Kalunus-lunos na isipin na habang patuloy sa pagkakamal ng limpak-limpak na kita at tubo ang ilang kapitalista ay patuloy pa rin na sumasala sa pagkain ang napakaraming bilang ng mga mahihirap.  At pagkatapos, isisisi sa kahirapan ang pagtaas ng kriminalidad; na parang ang maging mahirap ay isa nang krimen.  Ngunit ang totoo, sa pagtatasa ng tunay na kalagayan ng ating bansa, ang hindi pantay na pakakabaha-bahagi ng yaman ang ugat kung bakit hanggang ngayon ay marami pa rin ang nagtitiis ng gutom at nagdidildil ng asin.

     "The excess of one is the deprivation and exploitations of others."  Ang sobra-sobrang yaman ng iilan ang nagtutulak sa karamihan lalo na sa mahirap sa pinakamahirap para matapakan ang kanilang karapatan at tuluyang magbulid sa kanila sa paggawa ng krimen at karahasan.  Ang kahirapan ay isang uri ng karahasan.  At sa susog ng dakilang si Mahatma Gandhi "... ang pinakamasahol na karahasan!"

     Kung gayon, saan makikita ang hustisya sa kulumpon ng laksa-laksang naghihirap?  Masasagot kaya ito ng matandang binata na nasa Malacañang? O, kailangang tanungin ang mga kaluluwang sumabog ang mga bungo sa hangaring makiamot ng kapirasong sakahan sa pinakamalaking asyenda sa Pilipinas?

     

     Nagtatanong lang po.